۱۲ مطلب با موضوع «فلسفه روش شناسی اجتهاد» ثبت شده است

استاد علیدوست: روش شناسی اجتهاد ذیل اصول فقه تعریف نمی شود (رادیو معارف)

📝 روش، رفتار عامی است که یک فقیه در کار فقهی خود از آن بهره می‌برد. مثلا وقتی می‌گوییم روش‌شناسی اجتهادی شیخ انصاری، یعنی ایشان چه متد و رفتاری را در اجتهاد احکام به کار می‌برده است.

📝 درست است تبادر اصلی روش‌شناسی اجتهادی در اجتهاد بالمعنی الاخص است، یعنی در فقه کاربرد دارد و ما از این نهاد بیشتر در فقه استفاده می‌کنیم، ولی مسلماً فایده‌ی این بحث در همه علوم که به نوعی با متن سروکار دارد، مطرح می‌شود و جایگاه پیدا می‌کند.

📝 روش‌شناسی در ذیل اصول فقه تعریف نمی‌شود بلکه در ذیل فلسفه فقه تعریف می‌شود. همچنین روش‌شناسی، بحث از کیفیت گفت‌وگو نیست.

📝 روش‌شناسی استفاده از منبع برای حل مسأله است. یعنی فرآیند استنباط یک نقطه‌ی آغازی دارد، یک طی مسیر دارد و یک مقصد دارد. مقصد حل مسأله است، این مسأله ممکن است کلان یا ریز، جدید و قدیم و... باشد.

ارائه شده در برنامه فقه پویا رادیو معارف، ۲۷ بهمن ۹۹
لینک برنامه در سایت رادیو معارف


مشروح در ادامه مطلب

مجموعه فقهی روش‌شناسی اجتهاد (روشنا)

استاد مبلغی: ضرورت مباحث روش شناسی در حوزه های علمیه (مصاحبه با درسگفتار)

روش شناسی، غیر از روش است؛ روش مجموعه ای از عناصر است که برای تولید معرفت در یک علم به کار گرفته می شود. طبیعتا این عناصر بین بعضی از علوم اشتراک دارد و برخی به تناسب علم، اختصاصی می شود و متفاوت با عناصر دیگر می شود. روش شناسی یعنی کوشش برای شناخت این عناصر.

 از هم اینجا تفکیکی پیش می آید که خیلی از عالمان مثلا فقیهان دارای روشی خاص هستند اگرچه خود فقیه متوجه نباشد، ولی اگر کوششی و تحلیلی علمی  صورت بگیرد بر روش این فقیه ماهر زبردست مثل آیت الله خویی که تلاشی ثانوی است اسمش را می توان گذاشت روش شناسی.

متن کامل در ادامه مطلب

مجموعه فقهی روش‌شناسی اجتهاد (روشنا)

استاد علیدوست: روش‌شناسی فقه معیار؛ ضرورت‌ها و آسیب‌ها (نشست)

روش‌شناسی یکی از مباحث فلسفه فقه است. روش‌شناسی باید در کنار اصول فقه قرار بگیرد و مطرح شود. در حوزه اصول فقه خوانده می‌شود و بعد هم وارد فقهی می‌شوند که نیمه استدلالی است در حالی که علاوه بر این مباحث باید مباحث فلسفه‌های مضاف به خوبی فهم شود.

روش‌شناسی یکی از مباحثی است که در فلسفه‌ فقه بحث می‌شود؛ اگر ما مکاسب را بخوانیم ولی با روش و منهج شیخ آشنایی نداشته باشیم جان مطلب شیخ به دستمان نمی‌آید و لذا جایی اشکال می‌کنیم که شیخ علی المبنی سخن گفته و جایی قبول می‌کنیم که شیخ اشتباه رفته است.

گاهی شیخ از کلمه «لکن الانصاف» استفاده می‌کند که برخی از این عبارت برداشت کرده‌اند که شیخ در صدد بیان یک دلیل مستقل است در حالی‌که اگر کسی توجه داشته باشد که روش و متُد شیخ در فقاهت بر اساس تجمیع ظنون است، عبارت «لکن الانصاف» بخشی از فرایند استنباط او می‌شود، نه بخشی از دلیل او!

طلبه باید راهی به مطالعات روش‌شناسی به عنوان یکی از مسائل فلسفه فقه باز کند که همین روش‌شناسی شاخه‌های مختلفی دارد، مثل روش‌شناسی فقه معیار، روش‌شناسی صاحب جواهر، روش‌شناسی شیخ انصاری و ...

اگر فقیهی روش فقاهت نداشته باشد که برخی از فقهای به‌نام ما این طور هستند؛ دچار روزمرگی می‌شوند که هر بار باید تصمیم بگیرند که این بار چه باید بکنند.
 

بیان شده در: نشست روش‌شناسی فقه معیار، ضرورت‌ها و آسیب‌ها (۶ اردیبهشت ۱۳۹۷)

متن تفصیلی در ادامه مطلب
فایل صوتی در کانال ایتای روشنا

 

مجموعه فقهی روش‌شناسی اجتهاد (روشنا)

از روش‌شناسی تعلیمی تا روش‌شناسی تحقیقی

🔹آثار علمی موجود پیرامون روش‌شناسی اجتهاد را می‌توان از یک منظر به دو گونه تقسیم کرد: روش‌شناسی تعلیمی (آموزشی) و روش‌شناسی تحقیقی (پژوهشی).

 

🔹روش‌شناسی تعلیمی (آموزشی)، با هدف آموزش روش استنباط فقهی به عموم طلاب انجام می‌شود. این روش‌شناسی گاه به روش‌های مشترک بین مجتهدان توجه دارد (توصیفی عام) و نیز در برخی موارد تکنیک‌های خرده فرایندها مانند روش دقیق گردآوری اقوال (مثل اینکه برای به دست آوردن اقوال، کدام کتب اهل سنت و شیعه را باید جستجو کرد؟ و چگونه گزارش کرد؟) را نیز در بر می‌گیرد.

 

🔹روش‌شناسی تحقیقی (پژوهشی) با هدف درک روش خاص اجتهاد بزرگان قم و نجف و مقایسه آنها با یکدیگر انجام می‌گیرد؛ مانند بررسی روش اجتهاد امام خمینی و  آیت الله خویی (توصیفی خاص).
همچنین آثاری نیز که رویکرد تجویزی دارند و ایده‌های جدیدی را برای چگونگی اجتهاد ارائه می‌دهند،‌ در این دسته جای می‌گیرند، مانند تاکید برخی  اساتید برای استفاده از مقاصد یقینی شریعت در موضوعات نوپیدا (تجویزی).

 

🔹از نمونه آثار روش‌شناسی تعلیمی می‌توان به این موارد اشاره کرد:
کتاب درس خارج و گام‌های اجتهاد استاد مبلغی، الگوریتم اجتهاد استاد واسطی، روش حل مسئله فقهی استاد درایتی، الگوریتم اجتهاد استاد جلالی و روش‌شناسی کاربردی استاد سیدمحمدرضا واعظی.

 

🔹از نمونه آثار روش‌شناسی تحقیقی نیز می‌توان به کتاب‌ مکتب فقهی امام خمینی (سعید ضیایی‌فر) و کتاب درآمدی بر مکتب فقهی قم و نجف (حسین ایزدی) اشاره کرد.

 

 

مجموعه فقهی روش‌شناسی اجتهاد (روشنا)

استاد مبلغی: اگر روش‌شناسی اجتهاد شکل بگیرد، انقلاب آموزشی و پژوهشی در فقه رخ می‌دهد (موسسه الهادی مشهد)

استاد احمد مبلغی معتقد است اگر روش‌شناسی در حوزه‌ها شکل بگیرد، یک انقلاب آموزشی و پژوهشی در فقه رخ می‌دهد و ما تحولات مثبت بر پایه سنت را می‌توانیم رقم بزنیم، نه تحولاتی که به خروج از چارچوب‌های فقه و مسیر تاریخی فقه بیانجامد. این انقلاب فقهی، سنت را باروَر می‌کند و توسعه می‌دهد و به‌روز می‌کند و یکی از فوایدش این است که فقه ما می‌تواند به‌طور کامل پاسخ‌گو بشود، نه اینکه از حجم مسایل عقب بماند و نتواند مسایل را پوشش دهد.

 

سخنرانی در: موسسه الهادی مشهد، اسفند ۱۳۹۷

 

متن تفصیلی در ادامه مطلب

 

مجموعه فقهی روش‌شناسی اجتهاد (روشنا)

ضرورت و فواید روش شناسی اجتهاد از منظر استاد علیدوست (همایش نکوداشت شیخ اعظم)

ضرورت و فایده‌ روش‌شناسی چیست؟ یعنی فرض کنید یک محصل دینی با این گرایش یا دانش آشنا باشد یا مثلا یک محصل مکاسب در درس‌گرفتن مکاسب توجه به روش شیخ بکند یا نکند چه ثمری برای آن محصل دارد؟ در رده‌های بالاتر یک استاد مکاسب بداند منهج شیخ در استنباط چیست یا نداند چه ثمری دارد؟

 

بیان شده در: همایش نکوداشت شیخ اعظم شیخ انصاری، سال ۱۳۹۱

متن تفصیلی در ادامه مطلب

 

مجموعه فقهی روش‌شناسی اجتهاد (روشنا)

اختلال طریقه؛ خطری که استنباط‌های نوین فقهی را تهدید می‌کند

حوزه بیش از گذشته، با خطر «اختلال طریقه» در کار استنباط مواجه است. «اختلال طریقه» یک اصطلاح جدید و یک تعبیر تازه نیست، این واژه در ادبیات فقهی گذشتگان مانند صاحب جواهر، کاربرد فراوانی دارد.  صاحب جواهر با این تعبیر به رویه علمی و سبک اجتهاد کسانی نظر دارد که هر چند از قدرت استنباط برخوردارند، ولی در شیوه استنباط، به انحراف و اشتباه مبتلا شده و از روش صحیح اجتهاد و قواعد مربوط به آن، عدول کرده‌اند.


در جواهر معمولا از فیض کاشانی و محدث بحرانی به این عنوان یاد شده و سبک استنباط آنها مورد اعتراض و انتقاد قرار گرفته است؛ مثلا وقتی فتوای فیض نقل می‌شود که «پوست مردار با دباغی پاک می شود»، صاحب جواهر که آن را برخلاف «ضرورت مذهب» می داند، می‌گوید : نباید از آن شگفت زده شد، زیرا شیوه استنباط فیض، از اساس مختل است. همچنین وقتی فتوای صاحب حدائق نقل می شود که «جمع بین فاطمیین حرام است»، جواهر آن را فتوایی بی‌سابقه می داند که ناشی از «اختلال طریقه» است و چنین نقدهایی در مواضع دیگر جواهر نیز به چشم می‌خورد.

 

متن تفصیلی در ادامه مطلب

مجموعه فقهی روش‌شناسی اجتهاد (روشنا)

ظرفیت استخراج فقه نظامات از مکاسب شیخ انصاری؛ روش شناسی فقه و اجتهاد از منظر استاد علیدوست (فرهنگستان)

اگر بخواهیم پیشینه روش شناسی فقه و اجتهاد را مورد بررسی قرار دهیم در سال های ۱۳۵۹ و ۱۳۶۰ اصلا بحث از روش شناسی میان فقها رواج نبود و حتی گفتمانش هم مطرح نبود اما در اواخر دهه ۶۰، ۷۰ و ۸۰ بحث از فلسفه فقه، فلسفه فلسفه فقه مطرح شد و کم کم در میان فقها اوج گرفت.

روش شناسی به چارچوب فکری ای که پشت عملیات یک محقق قراردارد، گفته می می شود. مثلا روش شناسی اجتهادی شیخ انصاری، مبتنی بر آن چارچوب فکری است که اجتهاد وی طبق آن شکل گرفته است.

(فرهنگستان علوم اسلامی قم،  نشست علمی «روش شناسی فقه و اجتهاد»، ۱۳۹۷/۱۰/۱۳)
 

متن تفصیلی در ادامه مطلب

مجموعه فقهی روش‌شناسی اجتهاد (روشنا)

استاد مبلغی: بدون روش‌شناسی اجتهاد، حوزه دچار خسارت می‌شود (رونمایی از سه اثر)

🔹 روش‌شناسی اجتهاد حرکتی است که حوزه دیر یا زود باید به آن بپردازد، با این تفاوت که اگر دیر بپردازد، خسارت‌های بسیاری متوجه شما خواهد شد.

🔹ضرورت روش‌شناسی آن‌قدر جدی و اساسی است که رفتن حوزه علمیه به سمت  پاسخگویی جامع و کارآمد به مسائل معاصر، متوقف به  پرداختن به روش‌شناسی اجتهاد است.

🔹اگر  حوزه علمیه بخواهد تحولات مثبت و سازنده‌ای را بر پایه اجتهاد سنتی خود ایجاد کند، باید به روش‌شناسی اجتهاد به دو صورت عام و خاص، یعنی  معطوف به رشته‌های تخصصی فقهی، به انجام برساند.

 

متن تفصیلی در ادامه مطلب

مجموعه فقهی روش‌شناسی اجتهاد (روشنا)

استاد علیدوست: محورهای مهم در روش‌شناسی اجتهاد

🔹وقتی می‌خواهیم وارد روش‌شناسی شویم، چه محورهایی را باید در نظر بگیریم؟
 

۱. یکی از محورهایی که منهج‌ساز است و ممکن است دو فقیه را از هم  جدا کند، نوع مواجهه با #منابع_اربعه است ... مثلا آیا کارآیی استقلالی عقل را قبول دارد؟ آیا کارآیی ابزاری‌اش را قبول دارد؟ آیا  روایتی را که ثقه نقل می‌کند می پذیرد یا روایات موثوق به را؟ آیا روایت را مخصّص قرآن قرار می‌دهد یا عام قرآنی را بر خاص روایی مقدم می‌کند که در گذشته طرفداران جدی داشته و ناشیانه متهم به قیاس شدند.
 

۲. دومین محوری که در روش‌شناسی یک فقیه باید مطمح نظر قرار گیرد، #مقاصد_الشریعه است ... باید دید فقیه چه نگاهی به مقاصد شریعت دارد؟
 

۳. محور سوم این است که آیا فقیهی که می‌خواهیم راجع به روش‌شناسی او تأمل کنیم، حاضر است #از_خرد_به_کلان عبور کند یا نه؟ روایاتی هست که مرحوم شیخ انصاری دارد و راجع به دهن متنجس است و به درد استصباح تحت السماء می‌خورد. مقدس اردبیلی در مجمع الفائده والبرهان، از این روایات، یک قاعده استنباط می‌کند و لذا می‌گوید نه استصباح خصوصیت دارد، نه تحت السماء خصوصیت دارد و در واقع از یک نص وارد در مورد خرد با الفاظ خاص، استنباط یک قاعده می‌کند.
 

۴.  آخرین محوری که در متدولوژی باید مطمح نظر قرار بگیرد این است که آیا آن فقیه #صناعت‌محور است یا به #تجمیع_ظنون می‌پردازد؟


متن کامل در روش شناسی اجتهاد آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی (ره)



 

 
مجموعه فقهی روش‌شناسی اجتهاد (روشنا)